Nerden geldik, nereye gidiyoruz? Düşünmüyoruz.
Niçin geldik, kim gönderdi? Sormuyoruz.
Bir görevim var mı, ne yapmalıyım? Demiyoruz.
Yiyip içip gaflet içinde dolanıyoruz. Başkalarını görmüyoruz.
Kaynakları arsızca yağmalıyoruz, buna hakkımız var mı? Bilmiyoruz.
Çılgın gibi üretip, tüketiyoruz. İsrafı hayat tarzı ediniyoruz.
Malın mülkün kavga çıkardığını görüyoruz amma ha bire sırtımıza yüklüyoruz.
Dünyanın emanet/tarla olduğunu unutuyor, sahip olmaya çalışıyoruz.
Mal artınca zengin olacağım sanıyor, gönlü doyurmayı erteliyoruz.
Gidilecek çok yer var diyip yollara düşüyor, bir türlü kendimize gelemiyoruz.
Her şeyi okuyup biliyoruz, haddimizi hala bilemiyoruz.
Herkesi tanıyoruz amma Rabbimizi tanımıyoruz.
Herkesin beğenisini önemsiyoruz, Hakkın rızasını aramıyoruz.
Doyamıyor, dolamıyor, varamıyor, olamıyor eremiyoruz.
Fakiriz, muhtacız, günahkarız, aciziz, faniyiz ama zenginmiş, temizmiş, büyükmüş, bakiymiş zannediyoruz.
Ne olacak, nereye varacak bu gafletin sonu, düşünmeyecek miyiz?
Uyanmayacak mıyız bu gaflet uykusundan?
Hatırlamayacak mıyız misakımızı?
İnsanca yaşamayacak mıyız?
Daha bekleyecek miyiz?
Kendimize gelmeyecek miyiz?
Rabbimize dönmeyecek miyiz?