Hırsla her gün çabaladığımız birbirimizi yediğimiz dünya.

Hiçbir şeyin bize kalmayacağını bile bile daha çok kazanma hırsı ile gözlerimizin karardığı dünya.

O kadar körleştik ki etrafımızı göremez hale geldik.

İnsanların bu kazanma hırsları beni inanılmaz korkutuyor.

Daha fazla kazansak, 10 tane evimiz, arsamız olsa ne olacak?

Dönüp baksak birazda başka insanların dertlerine derman olsak onların ihtiyaçları için birlik sağlasak daha fazla yardım etsek.

Hep bana hep bana mantığından çıkıp gerçek ihtiyaç sahiplerine koşabilsek.

Her şeyi Devletten, Belediyeden beklemek kadar saçma bir düşünce yok.

Şayet insan isek paylaşmayı da bilmemiz gerekmiyor mu?

Çocuklarımıza arkadaşları ile paylaşmayı öğretmiyormuyuz?

Bizlere paylaştıkça artacağı öğretilmedi mi?

Etrafımızda o kadar çok yardıma muhtaç insan var ki...

Biz İlçemizde ki yardıma ihtiyaç duyanları görürsek paylaşmayı becerirsek, eminim ki çok daha güzel bir Hendek olacağız.

Merhamet insan evladına yakışan en güzel giysidir…

Başkalarının hayatına dokunmak, yaralarına merhem olmak, tencerelerinde aş olabilmek, inanın ki çok muhteşem bir huzur verecek.

Tüm bunları kalben yaptığımızda daha da iyileşeceğiz ve çocuklarımıza paylaşma duygusunu aşılamış olacağız.

Abdullah b. Abbas (r.a)'dan rivayet edildiğine göre Peygamber Efendimiz (s.a.v) şöyle buyurmuştur: "Yanı başındaki komşusu açken tok olarak geceleyen mü'min değildir"

Bu hadis bizlere hangi dinden, hangi ırktan olursa olsun komşumuza yardım etmenin bir insanlık görevi olduğunu anlatıyor.

Paylaştıkça çoğalmamız duası ile.

Hoşçakalın...