Savaş her yanımızı sardı.

Ne tarafa dönsem gördüğüm tek şey savaş.

Öyle kılıçla silahla değil bu savaş.

Nefis savaşı, hırs savaşı, ego savaşı...

Siyasi savaşlar hırslar güç gösterileri.

Sonuç mu?

Bir karış toprak.

O kadar komik geliyor ki artık.

Egolar yarışıyor programı gibi.

Kafanızı indirin biraz aşağıya bakın derim.

Halkın savaşı bambaşka.

EKMEK...

Ekonomik sıkıntı aldı başını gidiyor.

Aldığımız nefes harici her şeye zam.

Nefesi de maske içinde alıyoruz zaten.

İşin ciddiyetini görmek anlamak için müneccim olmaya da gerek yok.

Küçük esnaf aylardır dükkanlarını siftahsız kapatıyor.

Marketlerde kafalara göre zam.

Cafe ve restoran sahiplerinin hali ise içler acısı.

Aylardır dükkan açamıyor cafe ve restoran sahipleri.

Adaletsiz bir durum söz konusu.

Otobüsler tıka basa insan dolu, marketler tıka basa insan dolu, hastaneler, resmi daireler, anlayacağınız her yer normal seyrinde giderken.

Heryere esnek uygulama yapılırken cafeler ve restoranlar kapalı ki ayrı ayrı masada oturulan alanlar olmalarına rağmen.

Ben muhalefet değilim.

Devletimin de destekçisiyim.

Ama doğru tektir.

Yanlışa ise yanlış diyecek bir yüreğim var.

Bu işte adalet nerede?

Saçma sapan bir uygulama oldu.

Her yer açık, açık olmasa anlıyacağım.

Ama bu insanlar orda çalışanlar ne durumda bunu düşünen var mı?

Üstüne gelen zamlar cabası.

Bu insanlar ne yapıyor?

Geçimlerini nasıl sağlıyor düşünmek lazım.

Kendimizden başka insanları düşünmediğimiz sürece gerileriz.

Birbirimize sahip çıkalım ve bu zorlu zamanları sağlıkla atlatalım inşaAllah.

Hoşça ve dostça kalınız...